Questions About Remote Learning? Click Here

Çevremizdeki dünya değiştikçe, dünyayı nasıl gördüğümüz ve bu vizyonu nasıl ifade ettiğimiz de değişir. Edebiyat, sanat ve felsefe tarihsel ve toplumsal bağlamlarını yansıtmak için gelişir. Belli bir edebiyat parçasının bir değerlendirilmesi, eserin içeriğini anlamakla sağlanır. Edebiyat hareketlerine bakmak, öğrencilerin yazmaya yönelik ortak yaklaşımları, her hareketin büyük fikirlerini ve dönemin sosyal ve siyasi etkilerini ifade etmesine yardımcı olur. Amerikan Edebiyatı öğrencileri için yazar ve karakterlerin tutumlarını anlamak önemlidir; Bir eserin zamanının ideolojilerine bağlanması bu görevin önemli bir bileşenidir.

Zaman Çizelgesi

Tarihsel Bağlam

Hareket Felsefeleri

Yazarlar

Amerikan Edebiyatında Öğretilen Önemli Edebi Hareketler

Yerli Amerikalı (1600'dan önce)

Sözlü gelenekler, epik şiirler, yaratılış mitleri, şarkılar ve şiirlerle nitelendirilir. Yerli Amerikan edebiyatı, Avrupa yerleşimcileri gelmeden çok önceden kurulmuştu. Son zamanlarda, Sherman Alexie gibi yazarlar, rezervasyondaki yaşam hakkında anlayışlı hikayelerle geleneği yeniden canlandırdı.

Püritenlik veya sömürge (1620-1750)

Peygamberler, Tanrı'nın basit ibadetiyle İngiltere Kilisesi'ni "arındırmak" isteğinden hareketle Yeni Dünyayı sömürgeleştirmek için yola çıktılar. Yerleşimciler olarak, deneyimlerini günlükler ve tarihi hesaplarla kaydettiler.

Devrimci, Akıl Çağı, Aydınlanma (1750-1800)

Aydınlanma yazarları çoğunlukla filozoflardan ve bilim adamlarından oluşuyor; çevrelerindeki dünyayı inançtan ziyade mantık ve indirgeme yoluyla anlamaya çalışıyorlardı. Bu dönemin edebiyatı hicivsel ve şüpheci idi.

Romantizm, Amerikan Gotik (1800-1865)

Bu çağ, duygu, sezgi ve idealizme değer verdi. İç deneyim ve hayal gücüne inanç koydu. Bireysel özgürlük ve değer büyük önem taşıyordu ve şiir zihnin en yüksek ifadesi olarak görülüyordu. Karanlık Romantikler veya Amerikan Gotik yazarları, bu değerleri karanlık doğaüstü temalar ve ortamlarla birleştirdi.

Aşkıncılık (1840-1860)

Transandantalistler otorite ve geleneğe uygunluk üzerine özgüven ve bireyciliği savunurken, inanan kurumlar ve organizasyonlar insanların doğal iyiliğini bozmaktan sorumluydu. Yazdıklarında, aşkıncılıklar genelde doğaya, birleşik bir "ilahi ruh" e yansıdı; herkesin ve toplumun ortak.

Gerçekçilik, Doğallık ve Bölgeselcilik (1865-1914)

Amerika giderek artan acılar çektiğinde, bu hareket hayal kırıklığı hissettiriyordu. Yakın geçmişte hızla büyüyen şehirlerin gettoları, Endüstri Devrimi ve yozlaşmış politikacılar konularında tanıdık konular oldu. Yazarlar, insan davranışını açıklamaya çalışırken, yerel renk de dahil olmak üzere günlük hayatın ve sıradan insanların gerçekçi bir ortamda boyamaya odaklandı.

Modernizm (1914-1945)

Modernizm gerçekçiliğin bir uzantısı olarak başladı, ancak edebi ve şiirsel geleneklerle kopmaya çalıştı. Bu çağın yazarları cesur ve deneysel tarzdaydılar; bunun bir örneği "bilinç akışı" olur. Bireylerin mücadeleleri ile sıkça uğraşan modernist edebiyat kasvetli gözükebilir, ancak insanların dünyayı çevrelerinde değiştirebileceği iyimser inancı ile karakterize edilir.

Kayıp Kuşak, Caz Çağı, Kükreyen 20'ler ve Harlem Rönesansı (1917-1937)

Modernizm yanında, Harlem'deki Harlem'deki Afrikalı Amerikan kültürü gelişti. Tarzın çoğu şairlik ritimlerinden, maneviyalardan, blues'taki caz şarkı sözlerinden ve gündelik konuşmada argo kullanımından kaynaklanır. Bu etkiler yasaklanma, Birinci Dünya Savaşı'na tepkiler ve büyük kentin boğucu gece hayatıyla enerjik bir ilerici kültür üretmek için kesişiyor.

Beat Generation (1950-1965)

Beat Nesliği, II. Dünya Savaşı sonrası dönemde edebiyatı incelenmiş ve Amerikan kültürünü etkilemiş küçük bir yazar grubudur. Beats, ebeveynlerinin neslinin öngörüsüne karşıydı ve seks ve cinselliğin sağlıklı konular tartışıldı. Beat hipsters, hedonistik bohemizm ve uyumsuz yaratıcılık kutlaması ile mütevazi Amerika'ya meydan okudu.

Çağdaş / Postmodernizm (1950-Günümüz)

II. Dünya Savaşı'ndan bu yana yapılan edebiyat, medya, dil ve bilgi teknolojisi çalışmalarından büyük ölçüde etkilenmiştir. Hiçbir şeyin gerçekten "benzersiz" olduğu fikrini reddeder, kültürün sonsuza dek kendi kendine çoğalmasını önerir. Postmodern edebiyat özellikle parodi, inanılmaz anlatıcılar, saçmalık, benlik bilinci ve yapısızlaştırma biçiminde ironi ile işaretlenmiştir. Postmodernist edebiyat sıklıkla kitleye bir kurmaca eseri okuduklarını ya da başka bir "meta" yorumu sağladığını hatırlatır. Yeni edebi formlar ve teknikler yoğun diyalog, kurguyu kurgu ile harmanlama ve eserin genel görünümü üzerine odaklanmıştır.